Vakantie naar Santorini 2009

Onze vakantiebestemming in 2009 was het romantische Santorini (Griekenland). Het eiland Santorini is slechts 17 kilometer lang maar heeft beslist enkele unieke dorpen die je zeker moet bezoeken als je daar op vakantie gaat. Ikzelf vond Oia en Fira het mooist. Heel mooie dorpjes met de typische witte huisjes en kerken met helderblauwe koepels. Wit en blauw is de kleur van de dorpjes en gebouwen van Santorini.

Strandvakantie

Als je enkel uit bent op een strandvakantie dan moet je wel weten dat Santorini geen zandstranden heeft maar vulkaanstranden die bestaan uit fijne kiezelsteentjes of zelfs iets grotere steentjes. Het kopen van waterschoenen is daarom toch wel aan te raden om je zonder pijnlijke voeten te kunnen voortbewegen op het strand en in het water.

Crisis 2009

Wat ons aan deze vakantie meteen opviel was het feit dat ondanks het hoogseizoen er hier eigenlijk niet zoveel vakantiegangers rondliepen. In het hoogseizoen verwacht je toch een massa toeristen. Later kregen we te horen van onze lokale gids Maggy dat er zo'n 65% minder toeristen waren dan andere jaren! Voor het eiland zelf was dit absoluut geen goed jaar maar voor ons betekende dit dat we altijd plaats hadden aan het zwembad, steeds een ligplaats aan het strand en 's avonds een vrije zitplaats in elk restaurant.

Tijdsduur vakantie

Santorini is een klein eiland en de duur van het verblijf is dan ook meestal niet zo lang, dat is genoeg om Fira en Oia te gaan bezoeken, ook om aan het strand van Kamari te gaan uitrusten en vulkaaneiland Néa Kameni te bezoeken. Sommigen komen voor slechts enkele dagen het eiland bezoeken, anderen een week (wij waren er wel enige tijd, 12 dagen).

Fira

Fira telt ongeveer 18000 inwoners en is (naast Oia) zeker de moeite waard om te bezoeken. Het is er heel gezellig wandelen met unieke winkeltjes die meer dan allerlei prulletjes voor de toeristen verkopen. In de winter is het er stil als in een museum maar in de zomer bruist het er van het leven. De cruiseschepen komen er de ganse dag toe en liggen een paar uur voor anker.

Ezeltaxi

Je kan tot helemaal naar boven wandelen via trappen. Wil je het echter "avontuurlijker" doen dan neem je de ezeltaxi. Alhoewel dit helemaal niet diervriendelijk is, de ezeltjes staan met 100 te wachten op horden toeristen die, zonder er even bij na te denken, de diertjes bestijgen en zich naar boven laten brengen. Het is een hard leven voor deze arme ezeltjes, zonder water in een hete zon met bijna geen schaduw. Wij hebben wijselijk gekozen voor de trap.

De kabelbaan

Eenmaal boven kan je gebruik maken van de kabelbaan om terug af te dalen, het is niet duur maar je doet er dan ook slechts enkele minuten over om naar beneden te glijden. Wees snel als je een foto wenst te nemen!

Uitstap naar Oia

Oia (uitspraak Ia) is met zijn 700 inwoners een stuk kleiner dan Fira maar zeker niet minder gezellig. Oia was vroeger een economisch centrum met een bloeiende zeevaart en overvloedige visvangst. De aardbeving van 1965 veranderde deze stad in een grote puinhoop en het werd een verlaten oord. Maar Oia heeft zich herpakt en is nu weer een winstgevend stukje grond, niet meer door de zeelieden en de visvangst maar wel door de kunstwinkeltjes, knusse hotels en lekkere restaurants. Oia is nu de meest idyllische vakantieplaats op Santorini.

Zonsondergang

Oia staat bekend om zijn gecommercialiseerde zonsondergang, een zonsondergang die nergens anders ter wereld zijn gelijke kent. Ook wij zijn met een excursie dit wereldwonder gaan bekijken. Je hebt in Oia blijkbaar een bepaalde plaats waar je deze gebeurtenis in volle glorie kan gaan bewonderen, het was de bedoeling dat wij dit ook gingen doen. Maar dat was buiten onze gids Maggie gerekend, zij wist ons te vertellen dat we dit niet konden doen aangezien we anders niet op tijd terug gingen zijn in de bus. Bijgevolg hebben we dit "uniek" schouwspel vanop de ongezellige parkingplaats voor de bussen bekeken, romantisch is wel iets anders dacht ik. En wat die zonsondergang betreft, sorry hoor, maar die zie je ook aan de kust in Blankenberge, het is echt niet specialer dan op een andere plaats.

Excursie

Je kan dus ter plaatse een excursie met de bus boeken naar Oia, maar als je echt ten volle wil genieten van Oia en de bijbehorende zonsondergang dan is het aan te raden om op eigen kracht naar daar te rijden (bv. gehuurde auto of brommer, taxi). Enkel op die manier kan je er op een rustige manier rondwandelen en een restaurantje meepikken. Zorg er wel voor dat je vroeg genoeg aankomt in Oia want de beste plaatsen in de restaurants en om de zonsondergang te bekijken zijn heel snel volzet.

Onze bus

Onze excursie met de bus naar Oia verliep vlot, in het terugkeren was het wel nogal een wirwar van mensen. Je moest een andere bus nemen dan degene waarmee je naar Oia gereden was, iedereen was aan het zoeken naar de juiste bus. Eenmaal wij op de bus zaten bleek dat de buschauffeur niet wou vertrekken omdat er 2 mensen te veel op zaten dan dat de administratie vermeld had. Er volgde een discussie tussen onze gids Maggy en de buschauffeur maar het haalde niets uit, er moesten 2 mensen van de bus. Aangezien onze gids Maggie al eerder persoonlijk contact met ons had gehad vroeg ze of wij niet wilden overstappen naar een andere bus. We hebben ons goed hart maar getoond en we zijn verhuisd.

Badplaats Kamári

Kamári is absoluut de badplaats van Santorini. Weliswaar is dit geen zandstrand maar van vulkanische oorsprong. Het is hier zalig kuieren, wel even de massage-girls-en-boys van je "afslaan" als je geen zin hebt in een massage want die lopen er eigenlijk wat teveel rond (of er was te weinig volk op het strand wegens de crisis). Het deed me denken aan mijn vakantie naar Madeira, ook daar liepen er vooral dames op het strand "massagiiieeee!!!!" te roepen. Op Santorini zijn deze strandverkopers wel wat minder enthousiast, en sloffen ze eerder over het strand dan er goedgehumeurd bij te lopen (het is dan ook geen gemakkelijke job).

Waterschoentjes

Zoals ik al hierboven beschreef heeft Santorini vulkaanstranden, de stranden bestaan er uit kiezels of iets grotere steentjes waardoor het nogal pijnlijk kan zijn om er met blote voeten rond te wandelen. Het is heel wat makkelijker als je waterschoentjes aanschaft, deze kan je vrijwel in elke winkel kopen aan een klein prijsje.

Luchthaven

De luchthaven ligt heel dicht tegen Kamári. Als je op het strand ligt vliegen de vliegtuigen vlak boven je hoofd! Maar niemand lijkt zich daaraan te storen, integendeel, er valt wat meer te bekijken aan het strand. Als je een hotel hebt gereserveerd in Kamari zelf dan hoef je geen schrik te hebben van nachtelijk lawaai, de vliegtuigen vliegen er niet 's nachts.

Uitstap naar Néa Kaméni

Met een excursie per boot kan je naar het vulkaaneiland Néa Kaméni. De boot legt meestal één uur aan, wij hadden wat meer geluk en kregen anderhalfuur de tijd om dit eiland te gaan bezoeken. Er is zo goed als geen begroeiing, enkel één of andere taaie heideplant die weet te overleven. Het hoogteverschil is 128 meter, er is geen greintje schaduw, geen verfrissing mogelijk dus voorzie je van water en ook aangepast schoeisel om de wandeling naar boven te maken. Eenmaal terug op de boot kan je wel frisdrank en versnaperingen aanschaffen.

Grote bron van inkomsten

Dit vulkaaneiland is heel belangrijk voor de inwoners van Santorini. In het hoogseizoen komen er elke dag 15.000 toeristen op af (alhoewel er helemaal niets te zien is). Aan 2 Euro per bezoeker is dit een absolute goudmijn voor Santorini.

Paléa Kaméni

Met een excursie bezoek je meestal eerst Néa Kaméni en vaar je dan met de boot naar de warmwaterbronnen Paléa Kaméni. De boot kan hier niet aanleggen maar dat is ook niet de bedoeling, men verwacht van de toeristen dat deze gewoon het water induiken en zelf naar de warmwaterbronnen zwemmen die enkel tientallen meters verder gelegen zijn. Je moet dus wel goed kunnen zwemmen en over een goede gezondheid beschikken, hartlijders duiken beter niet in het water. Deze bronnen worden ook de "hot springs" genoemd.

Groenglanzend en textielvervend water

Het water is ongeveer een 30 à 40 graden en heeft een mooie groene kleur, het ruikt ook een beetje naar zwavel en heeft de eigenschap om uw zwemkledij een extra kleurtje te geven dat er niet meer uit te wassen is. Doe dus zeker geen witte bikini aan want dit mag je na uw duik in het water als wegwerp beschouwen. Op onze boot zat een grijsharige man die na de zwempartij zelfs geelgekleurd haar had! 

De kleine haven Corfos in Thirassia

Nadat je Néa Kaméni en Paléa Kaméni bezocht hebt vaar je af naar de kleine haven Corfos in Thirassia. De boten leggen nooit langer aan dan twee uur, in deze tijdspanne kan je de kleine haven bezoeken en een lekker hapje eten of even genieten van het strand en het mooie heldere water.

Op de top van Thirassia

Je kan er ook voor kiezen om helemaal naar boven te wandelen via de 566 treden, of je kan een ezeltje berijden als je dit te lastig vindt. Wij kozen voor de trap en het is best wel vermoeiend om onder de hete zon deze tocht naar boven te stappen (ik zag mijn vriendin nog nooit zo hijgen!). Maar als je uiteindelijk boven geraakt bent kan je meteen uitrusten in het restaurant dat je vriendelijk allerlei warme bereide schotels aanprijst. Je moet zeker en vast ook eens het toilet gaan bezoeken, je gaat via een smal trapje naar beneden en je komt terecht in een stal waar je toevallig ook kan plassen.

De pastoor en zijn souvenierswinkeltje

Bij ons in België zal je dit niet zo gauw zien, maar op Thirassia is er één pastoor en die baat het enige souvenierswinkeltje "Corfos" uit. De bewoners van dit eiland maken echter geen gebruik van zijn diensten, voor een huwelijk of een begrafenis wijken ze uit naar Santorini.

Geen politie of ziekenhuizen

Op Thirassia zijn geen ordehandhavers aanwezig, er is dan ook geen politie. Je kan er auto's zien rondrijden zonder nummerplaat. Je wordt er beter niet ziek want er zijn ook geen ziekenhuizen op dit eiland. 

Oud Thera

Als je van het strand en de restaurants even genoeg hebt en wat anders wil gaan doen dan kan je altijd (behalve op een maandag) eens naar Oud Thera dat op meer dan 300 meter hoog gelegen is op de top van de Méssa Vouno. De Romeinen drukten 400 jaar hun stempel op de stad tot ze in de Byzantijnse tijd de Méssa Vouno verlieten en de stad in de vergetelheid raakte.

De weg naar de top

Sommigen doen deze weg te voet maar eigenlijk is dit helemaal niet aan te raden wegens vermoeiend en bovendien gevaarlijk, een voetpad heb je er niet en de auto's en quads razen je rakelings voorbij. Te voet is het ongeveer één uur wandelen. Je huurt beter zelf een vervoermiddel of je rijdt voor een paar Euro's mee met een minibusje dat je nadien weer komt afhalen op een afgesproken tijdstip.

Op de top

Als wij boven waren dan was het eerste wat ons opviel de enorme wind, echt waar, ik werd er bijna letterlijk van mijn sokkels geblazen. Een foto nemen doe je met bibberende handen omdat je ze gewoon niet stil kan houden vanwege de enorme kracht van de wind. De snackbar is ook wel de moeite waard, een oude vrachtwagen die omgebouwd is tot de enige plaatselijke kiosk. Maar met zo'n sterke wind is het niet handig om er iets te kopen, je geld waait zo uit je handen als je het niet stevig vast houdt. 

Messa Gonia

Ook in Messa Gonia heeft de aardbeving van 1956 er voor gezorgd dat alle leven verdween uit een bewoonde stad. Alhoewel, dit is niet correct, want de ruines van deze verlaten stad zijn nu te koop voor 300.000 Euro. Je mag deze wel opknappen maar ze niet slopen, en anno 2009 zijn er reeds enkele rijken die deze "waardeloze" huisjes aankopen, het opknappen en er dan in stilte, ver van alle drukte, gaan wonen.

De Caldera

De caldera is een grote komvormige krater die gevormd is door vulkanische activiteit. Een caldera kan slechts enkele kilometers groot zijn maar er is er ook één van 65 kilometer breed in Amerika (Nationaal park Yellowstone). Wij houden het hier uiteraard bij Santorini, je kan doorheen de caldera varen vanaf Fira of Oia en bezoekjes doen van maximum twee uur naar de vulkaanarchipel Néa Kaméni, de "hot springs" van Paléa Kaméni en het eiland Thirassia

De restaurants

Het is natuurlijk niet de bedoeling om hier zowat alle mogelijke restaurants te beschrijven die er op Santorini zijn. Hier vind je gewoon wat ervaringen die we opgedaan hebben in een paar restaurants te Kamari waar we zijn gaan eten.

Restaurant Amalthia

In dit restaurant hadden wij onze informatie-avond met onze reisgids Tarik van Thomas Cook. We waren er met ongeveer een 15-tal mensen maar wij zijn er als enige blijven eten. We aten er een Souvlaki Mix en kregen ook een drankje van het huis, dat was een koffielikeur. We begingen wel een klein bloopertje toen we een of andere luchtige kaasbol voorgeschoteld kregen, we aten deze meteen op. Maar enkele minuten later kwam de ober met brood, het was eigenlijk de bedoeling dat we die substantie gebruikten om ons brood mee te smeren ... In dit restaurant was het personeel heel vriendelijk, het was er ook proper, ook de wc's waar je er in het vrouwentoilet zelfs een gans assortiment aan tampons en maandverbanden kon gebruiken.

Restaurant Kiwi

Restaurant Kiwi is een Chinees en Thais restaurant. Bij het binnengaan in dit restaurant was er slechts één tafeltje bezet. Niemand van het personeel kwam ons verwelkomen dus koos ik op eigen initiatief dan maar zelf een tafeltje uit, eentje met een leuk uitzicht maar het was wel een tafel voor zes personen. Enkele minuten nadien kwam de vrouw des huizes opgedaagd met een gezicht als een donderwolk (we zaten immers aan een te grote tafel voor ons twee) en reikte ons de menukaart aan. We kozen allebei voor Pat Peak Kai (Spicy Chicken). Ons order werd opgenomen en we werden razendsnel bediend, ze wou ons blijkbaar zo snel mogelijk buiten werken. We kregen na nog geen tien minuten (zelfs sneller dan bij fastfood MC Donalds of de Quick!) alles tegelijkertijd op onze tafel geserveerd, onze aperitief, onze hoofdschotel en onze drank voor tijdens het eten. Wat mij onmiddellijk opviel was de geur van het eten, ik vond het echt stinken. Het had zo'n walgelijke geur dat ik er van uit ging dat dit eten absoluut niet vers was. Mijn vriendin ging het wel opeten maar heeft het onder invloed van mijn achterdochtigheid dan ook, na enkele happen, laten staan. Het personeel durfde, wegens de nog volle borden, de tafel niet afruimen. Uiteindelijk heb ik mijn bord aan de zijkant geschoven met mijn servet er bovenop zodat het duidelijk was dat we er echt niet verder van gingen eten. De tafel werd afgeruimd, men durfde niet te vragen of het lekker was. We rekenden af en verlieten het restaurant, dat ondertussen wel bomvol zat. Bij nader inzien was dit eten waarschijnlijk helemaal niet van slechte kwaliteit maar was het op een traditionele wijze klaargemaakt en dat voldoet niet aan onze westerse smaakpapillen.

Restaurant The Boathouse

In dit restaurant deden we ons te goed aan een Mixed Fish, het was niet slecht maar er is beter te vinden in Kamari. Ik was al enige tijd nieuwsgierig naar hoe de chocomousse op Santorini zou smaken en ik bestelde me er dan ook één. Wel, het was nogal een grote tegenvaller, deze chocomousse was ongelooflijk zwaar en bijna zwart van kleur. Na het afrekenen kregen we ook hier nog een drankje van het huis, in dit geval was het wijn.

Restaurant The Spring

Restaurant The Spring is gelegen op de promenade van Kamari. Hier zijn we enkele keren gaan eten, goed restaurant! 

Onze vakantie duurde 12 dagen en we hebben er al die tijd gelogeerd in Hotel Hermes. Dit is een vrij klein hotel met slechts een paar verdiepingen maar het is er wel in orde. Wat voor mij persoonlijk als een klein ongemak beschouwd werd was namelijk het gebrek aan een stopcontact in de badkamer. Ik had dit nodig voor mijn elektrisch scheerapparaat, het werd dus scheren in de slaapkamer. Ik had onlangs een nieuw scheerapparaat gekocht maar vond het niet nodig om een oplaadbaar aan te kopen, maar dat zou deze keer wel nuttig geweest zijn uiteraard!

Foto's

Hotel Hermes

Het is er heel rustig

Dit hotel straalt een rust uit als geen ander, er is dan ook geen animatie voorzien. Vooral 's morgens tijdens het ontbijt valt dit op, je hoort er elke morgen een soort lounge en new-age muziek.

Buffet

Op het internet kan je reacties lezen van mensen die niet tevreden zijn met het buffet, te weinig keuze volgens sommigen. Dit is natuurlijk een persoonlijke keuze. Alles is er wat je nodig hebt maar er is wel weinig afwisseling, steeds hetzelfde brood, yoghourt, ... na twee weken kan dit misschien wel een beetje tegensteken.

gallery}santorini/hotel-buffet{/gallery}

De promokamers

Je kan op het internet verschillende commentaren vinden over de zogenaamde promokamers. Die krijg je toegewezen als de normale kamers volzet zijn. De promokamers zijn gelegen aan de overkant van de straat, ik ben er niet binnen gaan kijken en kan dus enkel oordelen over de buitenkant van dit verblijf. In de tuin staan een paar palmboompjes en vooral veel onkruid, ook een kapotte auto stond er 2 weken gestationeerd. Ik had de indruk dat dit deel van het hotel nog niet afgewerkt is, en ze het blijkbaar ook niet meteen van plan zijn.

Hotel Rose Bay

Naar dit hotel word je verwezen als echt alles vol zit, dus ook als de promokamers overboekt zijn. Het ziet er wel een degelijk hotel uit.

Onze lokale gids

Onze plaatselijke gids in Santorini was van Belgische afkomst en dat was Maggie. Ze was heel spraakzaam en woonde al 6 jaar tijdens de vakantieperiode in Santorini als gids, helemaal in haar eentje want de Griekse mannen waren volgens haar niet van de gemakkelijkste. Haar zoon was dit jaar (2009) voor enkele weken bij haar op vakantie. Maggy was onze gids tijdens 2 excursies. Je kan haar zien op de foto onderaan, aan de rechterkant.

Reisgids Thomas Cook

Onze reisgids van Thomas Cook was Tarik Lahouari, een jonge gast die je goed op de hoogte brengt van de belangrijkste zaken op Santorini maar het niet te nauw neemt met afspraken.

Informatie van de reisgids

We hadden 's avonds om 19u30 afgesproken met onze reisgids in het restaurant Amalthia. We toonden onze uitnodiging aan een ober, die hem duidelijk kende maar dan wel onder de naam Dimitri. In het restaurant waren we niet verplicht om iets te drinken maar we bestelden ons wel een Ouzo. Het werd 19u30 ... het werd 19u45 ... maar nog steeds geen leven te bespeuren van onze reisgids. Na enkele minuten kwam de uitbater van het restaurant met een gratis drankje en uiteindelijk was de gids daar ook. Hij verontschuldigde zich meteen en gaf als reden op dat hij wat later was omdat de aankomst van een bepaalde boot vertraging had opgelopen. Maar volgens mij komt hij iedere keer af met dat smoesje en is dit gewoon een taktiek om de mensen te laten consumeren in het restaurant.

Zogezegd altijd bereikbaar...

Nadien hadden we hem nog nodig in verband met informatie over een bepaalde excursie die al dan niet zou doorgaan. Op de info-avond had de gids immers gezegd dat hij altijd bereikbaar was op zijn GSM en daar belden we dan ook naartoe, ... maar we kregen enkel een antwoordberichtje op band met de boodschap dat hij ons terug zou bellen. We hebben hem niet meer gehoord. Dan gingen we maar naar het plaatselijke kantoor van Thomas Cook, maar ondanks het feit dat de openingsuren op de deur hingen was er niemand te bespeuren, we hebben de excursie dan maar afgeblazen. Gelukkig ging het hier niet om een noodgeval, anders zouden we héél boos geweest zijn! 

De luchthaven

Echt foto's van de luchthaven van Santorini heb ik niet genomen, dit is trouwens ook verboden want het is militair domein. De foto die hieronder vertoond wordt is genomen vanop de top van de Méssa Vouno toen we de oude stad Thera bezochten.

Een te kleine luchthaven

De luchthaven van Santorini kan de stroom toeristen in het hoogseizoen niet voldoende opvangen. De rij wachtenden om in te checken staat tot buiten aan te schuiven, dit was ook zo toen onze vakantie er op zat. Onze reisgids van Thomas Cook raadde ons aan om even verderop in een taverne te wachten totdat ons vliegtuig van TNT er aan kwam, je bent niet verplicht om er dan ook te consumeren. Gelukkig had iedereen een zitplaats aangezien het wel een grote taverne is.